bronienie

Old Polish

Etymology

From bronić +‎ -enie. First attested in 1448–1450.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /brɔ(ː)ɲɛɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /brɔɲɛɲe/, /broɲɛɲe/

Noun

bronienie n

  1. (attested in Masovia) defense
    • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 39:
      Chczemy..., aby dnya tedi nasnamyonanego prziszedl, a stal kv vkazanyv a bronyenyv prawa swego
      [Chcemy..., aby dnia tedy naznamionanego przyszedł a stał ku ukazaniu a bronieniu prawa swego]
    • 1930 [c. 1455], “Judith”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[1], 5, 1:
      Sinowye israhelsci prziprawyaly syø ku bronyenyv
      [Synowie izraelscy przyprawiali się ku bronieniu]
    • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 38:
      Z bronyenya a. pobyczia a cede
      [Z bronienia a. pobycia a cede]
  2. (attested in Greater Poland, hapax legomenon) cover, covering, protection; tegument
    • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 135v:
      Tegmen a tego potest dici hoc tegmen [] eyn dach bronyenye
      [Tegmen a tego potest dici hoc tegmen [] eyn dach bronienie]
  3. The meaning of this term is uncertain. Possibilities include:
    1. (attested in Southern Borderlands, hapax legomenon) demeanor; appearance
      • 1880-1894 [XV med.], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności[2], volume I, Lviv, page 80:
        W bronyenyv, w obleczenyv naszego czlowyeczenstwa nalezon yest yako czlowyek habitu inventus ut homo
        [W bronieniu, w obleczeniu naszego człowieczeństwa nalezion jest jako człowiek habitu inventus ut homo]

Descendants

  • Polish: bronienie

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish bronienie. By surface analysis, bronić +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /brɔˈɲɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: bro‧nie‧nie

Noun

bronienie n

  1. verbal noun of bronić

Declension

Further reading