bruņurupucis
Latvian
Etymology
From bruņu (“armor[gen.]”) + rupucis (“toad, turtle”).
Noun
bruņurupucis m (2nd declension)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | bruņurupucis | bruņurupuči |
| genitive | bruņurupuča | bruņurupuču |
| dative | bruņurupucim | bruņurupučiem |
| accusative | bruņurupuci | bruņurupučus |
| instrumental | bruņurupuci | bruņurupučiem |
| locative | bruņurupucī | bruņurupučos |
| vocative | bruņurupuci | bruņurupuči |