bruikleen

Dutch

Etymology

From bruiken (to use) +‎ leen (loan).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbrœy̯k.leːn/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bruik‧leen

Noun

bruikleen n (plural bruiklenen, diminutive bruikleentje n)

  1. temporary loan of an object, in order for it to be used; commodate

Derived terms

  • bruiklener
  • bruiklening

Descendants

  • Afrikaans: bruikleen