brunnr
Old Norse
Alternative forms
Etymology
From Proto-Germanic *brunnaz.
Noun
brunnr m
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | brunnr | brunnrinn | brunnar | brunnarnir |
| accusative | brunn | brunninn | brunna | brunnana |
| dative | brunni | brunninum | brunnum | brunnunum |
| genitive | brunns | brunnsins | brunna | brunnanna |
Descendants
- Icelandic: brunnur
- Faroese: brunnur, bruður
- Norwegian Nynorsk: brunn
- Old Swedish: brunder, brynder
- Swedish: brunn
- Danish: brønd
- Scanian: brønn
- → Scots: broonie; brin
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “brunnr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive