buair

Irish

Pronunciation

  • IPA(key): /bˠuəɾʲ/

Etymology 1

From Old Irish búaidrid (“to disturb, trouble”), from búaidre (“confusion, trouble”).[1]

Verb

buair (present analytic buaireann, future analytic buairfidh, verbal noun buaireamh, past participle buartha)

  1. (ambitransitive) to grieve
  2. to vex, perturb
Conjugation
conjugation of buair (first conjugation – A)
verbal noun buaireamh
past participle buartha
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present buairim buaireann tú;
buairir† 		buaireann sé, sí buairimid buaireann sibh buaireann siad;
buairid† 		a bhuaireann; a bhuaireas /
a mbuaireann* 		buairtear
past bhuair mé; bhuaireas bhuair tú; bhuairis bhuair sé, sí bhuaireamar; bhuair muid bhuair sibh; bhuaireabhair bhuair siad; bhuaireadar a bhuair /
ar bhuair* 		buaireadh
past habitual bhuairinn / mbuairinn‡‡ bhuairteá / mbuairteᇇ bhuaireadh sé, sí / mbuaireadh sé, s퇇 bhuairimis; bhuaireadh muid / mbuairimis‡‡; mbuaireadh muid‡‡ bhuaireadh sibh / mbuaireadh sibh‡‡ bhuairidís; bhuaireadh siad / mbuairidís‡‡; mbuaireadh siad‡‡ a bhuaireadh /
a mbuaireadh* 		bhuairtí / mbuairt퇇
future buairfidh mé;
buairfead 		buairfidh tú;
buairfir† 		buairfidh sé, sí buairfimid;
buairfidh muid 		buairfidh sibh buairfidh siad;
buairfid† 		a bhuairfidh; a bhuairfeas /
a mbuairfidh* 		buairfear
conditional bhuairfinn / mbuairfinn‡‡ bhuairfeá / mbuairfeᇇ bhuairfeadh sé, sí / mbuairfeadh sé, s퇇 bhuairfimis; bhuairfeadh muid / mbuairfimis‡‡; mbuairfeadh muid‡‡ bhuairfeadh sibh / mbuairfeadh sibh‡‡ bhuairfidís; bhuairfeadh siad / mbuairfidís‡‡; mbuairfeadh siad‡‡ a bhuairfeadh /
a mbuairfeadh* 		bhuairfí / mbuairf퇇
subjunctive
present go mbuaire mé;
go mbuairead† 		go mbuaire tú;
go mbuairir† 		go mbuaire sé, sí go mbuairimid;
go mbuaire muid 		go mbuaire sibh go mbuaire siad;
go mbuairid† 		— go mbuairtear
past dá mbuairinn dá mbuairteá dá mbuaireadh sé, sí dá mbuairimis;
dá mbuaireadh muid 		dá mbuaireadh sibh dá mbuairidís;
dá mbuaireadh siad 		— dá mbuairtí
imperative
– buairim buair buaireadh sé, sí buairimis buairigí;
buairidh† 		buairidís — buairtear

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Alternative forms

Etymology 2

Noun

buair m

  1. genitive singular of buar

Mutation

Mutated forms of buair
radical lenition eclipsis
buair bhuair mbuair

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

  1. ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “búaidrid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language

Further reading

Scottish Gaelic

Etymology

From Old Irish búaidrid (“to disturb, trouble”), from búaidre (“confusion, trouble”).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /puəɾʲ/

Verb

buair (past bhuair, future buairidh, verbal noun buaireadh, past participle buairte)

  1. to disturb, trouble, upset
  2. to tempt

Synonyms

Derived terms

References

  1. ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “búaidrid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language

Further reading

  • Edward Dwelly (1911) “buair”, in Faclair Gàidhlig gu Beurla le Dealbhan [The Illustrated Gaelic–English Dictionary]‎[1], 10th edition, Edinburgh: Birlinn Limited, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.