budownik
Polish
Etymology
From budować + -nik.[1] First attested in 1528.[2] Compare Kashubian bùdownik and Ukrainian будівни́к (budivnýk).
Pronunciation
- Rhymes: -ɔvɲik
- Syllabification: bu‧dow‧nik
Noun
budownik m pers
- (archaic) builder (one who builds)
- Synonym: budowniczy
- (Middle Polish) construction official (official supervising buildings, public places in the city and city fortifications; architect designing such buildings)
- (Middle Polish) founder; creator; co-creator; organizer
Declension
Declension of budownik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | budownik | budownicy/budowniki (deprecative) |
| genitive | budownika | budowników |
| dative | budownikowi | budownikom |
| accusative | budownika | budowników |
| instrumental | budownikiem | budownikami |
| locative | budowniku | budownikach |
| vocative | budowniku | budownicy |
Derived terms
adjectives
nouns
References
- ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “budownik”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “budownik”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading
- budownik in Polish dictionaries at PWN
- Wiesław Morawski (21.10.2021) “BUDOWNIK”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “budownik”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “budownik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “budownik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 227