bugða

Icelandic

Etymology

From Old Norse bugða, which is related to bjúga (to bend).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpʏɣða/

Noun

bugða f (genitive singular bugðu, nominative plural bugður)

  1. bend, curve
    Synonyms: beygja, hlykkur, bugur

Declension

Declension of bugða (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative bugða bugðan bugður bugðurnar
accusative bugðu bugðuna bugður bugðurnar
dative bugðu bugðunni bugðum bugðunum
genitive bugðu bugðunnar bugða bugðanna