bugða
Icelandic
Etymology
From Old Norse bugða, which is related to bjúga (“to bend”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpʏɣða/
Noun
bugða f (genitive singular bugðu, nominative plural bugður)
Declension
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | bugða | bugðan | bugður | bugðurnar |
accusative | bugðu | bugðuna | bugður | bugðurnar |
dative | bugðu | bugðunni | bugðum | bugðunum |
genitive | bugðu | bugðunnar | bugða | bugðanna |