Norwegian Bokmål
Noun
bukker m
- indefinite plural of bukk
Old Swedish
Etymology
From Old Norse bukkr, from Proto-Germanic *bukkaz.
Noun
bukker m
- buck
- battering ram
Declension
Declension of bukker (strong a-stem)
| masculine
|
singular
|
plural
|
|
|
indefinite
|
definite
|
indefinite
|
definite
|
| nominative
|
bukker
|
bukkrin
|
bukkar
|
bukkanir, bukkaner
|
| accusative
|
bukk
|
bukkin
|
bukka
|
bukkana
|
| dative
|
bukki, bukke
|
bukkinum, bukkenom
|
bukkum, bukkom
|
bukkumin, bukkomen
|
| genitive
|
bukks
|
bukksins
|
bukka
|
bukkanna
|
Descendants