bunicuț

Romanian

Etymology

From bunic +‎ -uț.

Pronunciation

  • IPA(key): /buniˈkut͡s/

Noun

bunicuț m (plural bunicuți)

  1. diminutive of bunic
  2. (informal) grandpa

Declension

Declension of bunicuț
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative bunicuț bunicuțul bunicuți bunicuții
genitive-dative bunicuț bunicuțului bunicuți bunicuților
vocative bunicuțule bunicuților