burknąć

Polish

Etymology

From burczeć +‎ -nąć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈburk.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -urknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: burk‧nąć

Verb

burknąć pf (imperfective burczeć)

  1. (transitive) to mutter, to grumble, to say something with a bad mood
    Synonyms: see Thesaurus:narzekać
  2. (transitive, archaic) to rebuke, to scold (someone)
  3. (transitive) to rumble (about a stomach)

Conjugation

Conjugation of burknąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive burknąć
future tense 1st burknę burkniemy
2nd burkniesz burkniecie
3rd burknie burkną
impersonal burknie się
past tense 1st burknąłem,
-(e)m burknął 		burknęłam,
-(e)m burknęła 		burknęłom,
-(e)m burknęło 		burknęliśmy,
-(e)śmy burknęli 		burknęłyśmy,
-(e)śmy burknęły
2nd burknąłeś,
-(e)ś burknął 		burknęłaś,
-(e)ś burknęła 		burknęłoś,
-(e)ś burknęło 		burknęliście,
-(e)ście burknęli 		burknęłyście,
-(e)ście burknęły
3rd burknął burknęła burknęło burknęli burknęły
impersonal burknięto
conditional 1st burknąłbym,
bym burknął 		burknęłabym,
bym burknęła 		burknęłobym,
bym burknęło 		burknęlibyśmy,
byśmy burknęli 		burknęłybyśmy,
byśmy burknęły
2nd burknąłbyś,
byś burknął 		burknęłabyś,
byś burknęła 		burknęłobyś,
byś burknęło 		burknęlibyście,
byście burknęli 		burknęłybyście,
byście burknęły
3rd burknąłby,
by burknął 		burknęłaby,
by burknęła 		burknęłoby,
by burknęło 		burknęliby,
by burknęli 		burknęłyby,
by burknęły
impersonal burknięto by
imperative 1st niech burknę burknijmy
2nd burknij burknijcie
3rd niech burknie niech burkną
anterior adverbial participle burknąwszy
verbal noun burknięcie
adjective
  • burkliwy
adverb
  • burkliwie
verb

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.