busringning
Swedish
Etymology
From bus (“prank”) + ringa (“call”) + -ning (“-ing”).
Noun
busringning c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | busringning | busringnings |
| definite | busringningen | busringningens | |
| plural | indefinite | busringningar | busringningars |
| definite | busringningarna | busringningarnas |
Coordinate terms
- okynnessamtal (“mischief call”)