butticularius
Latin
Alternative forms
- būticulārius, buttelārius, būtelārius
- bōteillerius (France)
- būticlārius
- būtiglārius (especially Italy)
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [bʊt.tɪ.kʊˈɫaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [but̪.t̪i.kuˈlaː.ri.us]
Noun
butticulārius m (genitive butticulāriī or butticulārī); second declension (Medieval Latin)
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | butticulārius | butticulāriī |
| genitive | butticulāriī butticulārī1 |
butticulāriōrum |
| dative | butticulāriō | butticulāriīs |
| accusative | butticulārium | butticulāriōs |
| ablative | butticulāriō | butticulāriīs |
| vocative | butticulārie | butticulāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).