cócaráil
Irish
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkoːkəˌɾˠaːlʲ/
Noun
cócaráil f (genitive singular cócarála)
- verbal noun of cócaráil
- cooking
- Synonym: cócaireacht
Declension
| ||||||||||||||||||||||||
Verb
cócaráil (present analytic cócarálann, future analytic cócarálfaidh, verbal noun cócaráil, past participle cócaráilte)
Conjugation
conjugation of cócaráil (first conjugation – B)
| verbal noun | cócaráil | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| past participle | cócaráilte | |||||||
| tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
| first | second | third | first | second | third | |||
| indicative | ||||||||
| present | cócarálaim | cócarálann tú; cócarálair† |
cócarálann sé, sí | cócarálaimid | cócarálann sibh | cócarálann siad; cócarálaid† |
a chócarálann; a chócarálas / a gcócarálann* |
cócaráiltear |
| past | chócaráil mé; chócarálas | chócaráil tú; chócarálais | chócaráil sé, sí | chócarálamar; chócaráil muid | chócaráil sibh; chócarálabhair | chócaráil siad; chócaráladar | a chócaráil / ar chócaráil* |
cócaráladh |
| past habitual | chócarálainn / gcócarálainn‡‡ | chócaráilteá / gcócaráilteᇇ | chócaráladh sé, sí / gcócaráladh sé, s퇇 | chócarálaimis; chócaráladh muid / gcócarálaimis‡‡; gcócaráladh muid‡‡ | chócaráladh sibh / gcócaráladh sibh‡‡ | chócarálaidís; chócaráladh siad / gcócarálaidís‡‡; gcócaráladh siad‡‡ | a chócaráladh / a gcócaráladh* |
chócaráiltí / gcócaráilt퇇 |
| future | cócarálfaidh mé; cócarálfad |
cócarálfaidh tú; cócarálfair† |
cócarálfaidh sé, sí | cócarálfaimid; cócarálfaidh muid |
cócarálfaidh sibh | cócarálfaidh siad; cócarálfaid† |
a chócarálfaidh; a chócarálfas / a gcócarálfaidh* |
cócarálfar |
| conditional | chócarálfainn / gcócarálfainn‡‡ | chócarálfá / gcócarálfᇇ | chócarálfadh sé, sí / gcócarálfadh sé, s퇇 | chócarálfaimis; chócarálfadh muid / gcócarálfaimis‡‡; gcócarálfadh muid‡‡ | chócarálfadh sibh / gcócarálfadh sibh‡‡ | chócarálfaidís; chócarálfadh siad / gcócarálfaidís‡‡; gcócarálfadh siad‡‡ | a chócarálfadh / a gcócarálfadh* |
chócarálfaí / gcócarálfa퇇 |
| subjunctive | ||||||||
| present | go gcócarála mé; go gcócarálad† |
go gcócarála tú; go gcócarálair† |
go gcócarála sé, sí | go gcócarálaimid; go gcócarála muid |
go gcócarála sibh | go gcócarála siad; go gcócarálaid† |
— | go gcócaráiltear |
| past | dá gcócarálainn | dá gcócaráilteá | dá gcócaráladh sé, sí | dá gcócarálaimis; dá gcócaráladh muid |
dá gcócaráladh sibh | dá gcócarálaidís; dá gcócaráladh siad |
— | dá gcócaráiltí |
| imperative | ||||||||
| – | cócarálaim | cócaráil | cócaráladh sé, sí | cócarálaimis | cócarálaigí; cócarálaidh† |
cócarálaidís | — | cócaráiltear |
*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
Mutation
| radical | lenition | eclipsis |
|---|---|---|
| cócaráil | chócaráil | gcócaráil |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
Further reading
- Ó Dónaill, Niall (1977) “cócaráil”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
- de Bhaldraithe, Tomás (1959) “cócaráil”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
- “cócaráil”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013–2025