cürüm

See also: curum

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish جرم (cürm), from Arabic جُرْم (jurm).

Pronunciation

  • IPA(key): /dʒy.ɾym/

Noun

cürüm (definite accusative cürmü, plural cürümler)

  1. (law) crime

Declension

Declension of cürüm
singular plural
nominative cürüm cürümler
definite accusative cürmü cürümleri
dative cürme cürümlere
locative cürümde cürümlerde
ablative cürümden cürümlerden
genitive cürmün cürümlerin

References

  • Nişanyan, Sevan (2002–) “cürüm”, in Nişanyan Sözlük
  • Redhouse, James W. (1890) “جرم”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 655
  • Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN