całkowitka

See also: całkowitką

Polish

Etymology

From całkowity +‎ -ka. First attested in 1781.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /t͡saw.kɔˈvit.ka/
  • Rhymes: -itka
  • Syllabification: cał‧ko‧wit‧ka

Noun

całkowitka f

  1. (obsolete, mathematics) synonym of liczba całkowita

Declension

Declension of całkowitka
singular plural
nominative całkowitka całkowitki
genitive całkowitki całkowitek
dative całkowitce całkowitkom
accusative całkowitkę całkowitki
instrumental całkowitką całkowitkami
locative całkowitce całkowitkach
vocative całkowitko całkowitki

References

  1. ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “całkowitka”, in Słownik języka polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.