całuśnik

From całuś +‎ -nik. First attested in 1900.^[1]

• IPA^(key): /t͡saˈwuɕ.ɲik/
• Rhymes: -uɕɲik
• Syllabification: ca‧łuś‧nik

całuśnik m pers

1. (colloquial) kisser (one who kisses)
   • 2000 October 21, Marcin Kołodziejczyk, “Klisza z Kalisza”, in Polityka‎^[1], number 2268, Polityka - Spółdzielnia Pracy:

     Jak ta część społeczeństwa Kalisza, która prolongowała urząd prezydentowi, wytłumaczy się z tego, że jak kobiecie sprzedajnej wszystko jej jedno, kim jest całuśnik pochylający się nad ziemią kaliską.

     How will that part of Kalisz society, which extended the president's office, explain the fact that, like a sold-out woman, it does not care who the kisser is who bends over the land of Kalisz.