cacuminans
Latin
Etymology
Present participle of cacūminō
Participle
cacūmināns (genitive cacūminantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cacūmināns | cacūminantēs | cacūminantia | ||
| genitive | cacūminantis | cacūminantium | |||
| dative | cacūminantī | cacūminantibus | |||
| accusative | cacūminantem | cacūmināns | cacūminantēs cacūminantīs |
cacūminantia | |
| ablative | cacūminante cacūminantī1 |
cacūminantibus | |||
| vocative | cacūmināns | cacūminantēs | cacūminantia | ||
1When used purely as an adjective.