cadivus
Latin
Etymology
From cado (“to fall”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kaˈdiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kaˈd̪iː.vus]
Adjective
cadīvus (feminine cadīva, neuter cadīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cadīvus | cadīva | cadīvum | cadīvī | cadīvae | cadīva | |
| genitive | cadīvī | cadīvae | cadīvī | cadīvōrum | cadīvārum | cadīvōrum | |
| dative | cadīvō | cadīvae | cadīvō | cadīvīs | |||
| accusative | cadīvum | cadīvam | cadīvum | cadīvōs | cadīvās | cadīva | |
| ablative | cadīvō | cadīvā | cadīvō | cadīvīs | |||
| vocative | cadīve | cadīva | cadīvum | cadīvī | cadīvae | cadīva | |
References
- “cadivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "cadivus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)