caecitas
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkae̯.kɪ.taːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt͡ʃɛː.t͡ʃi.t̪as]
Noun
caecitās f (genitive caecitātis); third declension
- blindness
- 412 CE – 426 CE, Aurelius Augustinus Hipponensis, City of God 12.1:
- Sicut ergo, cum uitium oculorum dicitur caecitas, id ostenditur, quod ad naturam oculorum pertinet uisus; et cum uitium aurium dicitur surditas, ad earum naturam pertinere demonstratur auditus: ita, cum uitium creaturae angelicae dicitur, quo non adhaeret Deo, hinc apertissime declaratur, eius naturae ut Deo adhaereat conuenire.
- As, then, when we say that blindness is a defect of the eyes, we prove that sight belongs to the nature of the eyes; and when we say that deafness is a defect of the ears, hearing is thereby proved to belong to their nature;—so, when we say that it is a fault of the angelic creature that it does not cleave to God, we hereby most plainly declare that it pertained to its nature to cleave to God.
- Sicut ergo, cum uitium oculorum dicitur caecitas, id ostenditur, quod ad naturam oculorum pertinet uisus; et cum uitium aurium dicitur surditas, ad earum naturam pertinere demonstratur auditus: ita, cum uitium creaturae angelicae dicitur, quo non adhaeret Deo, hinc apertissime declaratur, eius naturae ut Deo adhaereat conuenire.
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | caecitās | caecitātēs |
| genitive | caecitātis | caecitātum |
| dative | caecitātī | caecitātibus |
| accusative | caecitātem | caecitātēs |
| ablative | caecitāte | caecitātibus |
| vocative | caecitās | caecitātēs |
Descendants
Further reading
- “caecitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “caecitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- caecitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.