caerimonialis
Latin
Etymology
From caerimōnia + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kae̯.rɪ.moː.niˈaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃe.ri.mo.niˈaː.lis]
Adjective
caerimōniālis (neuter caerimōniāle); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | caerimōniālis | caerimōniāle | caerimōniālēs | caerimōniālia | |
| genitive | caerimōniālis | caerimōniālium | |||
| dative | caerimōniālī | caerimōniālibus | |||
| accusative | caerimōniālem | caerimōniāle | caerimōniālēs caerimōniālīs |
caerimōniālia | |
| ablative | caerimōniālī | caerimōniālibus | |||
| vocative | caerimōniālis | caerimōniāle | caerimōniālēs | caerimōniālia | |
Descendants
- Catalan: cerimonial
- English: ceremonial
- French: cérémonial
- Galician: cerimonial
- Italian: cerimoniale
- Portuguese: cerimonial
- Romanian: ceremonial
- Spanish: ceremonial
References
- “caerimonialis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- caerimonialis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.