cancellatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cancellō.

Participle

cancellātus (feminine cancellāta, neuter cancellātum); first/second-declension participle

  1. latticed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cancellātus cancellāta cancellātum cancellātī cancellātae cancellāta
genitive cancellātī cancellātae cancellātī cancellātōrum cancellātārum cancellātōrum
dative cancellātō cancellātae cancellātō cancellātīs
accusative cancellātum cancellātam cancellātum cancellātōs cancellātās cancellāta
ablative cancellātō cancellātā cancellātō cancellātīs
vocative cancellāte cancellāta cancellātum cancellātī cancellātae cancellāta

References

  • "cancellatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • cancellatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • cancellatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016