candifico
Latin
Etymology
From candeō (“shine, glow”) + faciō (do, make).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kanˈdɪ.fɪ.koː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kan̪ˈd̪iː.fi.ko]
Verb
candificō (present infinitive candificāre); first conjugation, no perfect or supine stems
- to make dazzlingly white
Conjugation
indicative | singular | plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | candificō | candificās | candificat | candificāmus | candificātis | candificant | ||||||
imperfect | candificābam | candificābās | candificābat | candificābāmus | candificābātis | candificābant | |||||||
future | candificābō | candificābis | candificābit | candificābimus | candificābitis | candificābunt | |||||||
passive | present | candificor | candificāris, candificāre |
candificātur | candificāmur | candificāminī | candificantur | ||||||
imperfect | candificābar | candificābāris, candificābāre |
candificābātur | candificābāmur | candificābāminī | candificābantur | |||||||
future | candificābor | candificāberis, candificābere |
candificābitur | candificābimur | candificābiminī | candificābuntur | |||||||
subjunctive | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | candificem | candificēs | candificet | candificēmus | candificētis | candificent | ||||||
imperfect | candificārem | candificārēs | candificāret | candificārēmus | candificārētis | candificārent | |||||||
passive | present | candificer | candificēris, candificēre |
candificētur | candificēmur | candificēminī | candificentur | ||||||
imperfect | candificārer | candificārēris, candificārēre |
candificārētur | candificārēmur | candificārēminī | candificārentur | |||||||
imperative | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | — | candificā | — | — | candificāte | — | ||||||
future | — | candificātō | candificātō | — | candificātōte | candificantō | |||||||
passive | present | — | candificāre | — | — | candificāminī | — | ||||||
future | — | candificātor | candificātor | — | — | candificantor | |||||||
non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
active | passive | active | passive | ||||||||||
present | candificāre | candificārī | candificāns | — | |||||||||
future | — | — | — | candificandus | |||||||||
verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
candificandī | candificandō | candificandum | candificandō | — | — |
References
- “candifico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- candifico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.