candifico
Latin
Etymology
From candeō (“shine, glow”) + faciō (do, make).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kanˈdɪ.fɪ.koː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kan̪ˈd̪iː.fi.ko]
Verb
candificō (present infinitive candificāre); first conjugation, no perfect or supine stems
- to make dazzlingly white
Conjugation
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | candificō | candificās | candificat | candificāmus | candificātis | candificant | ||||||
| imperfect | candificābam | candificābās | candificābat | candificābāmus | candificābātis | candificābant | |||||||
| future | candificābō | candificābis | candificābit | candificābimus | candificābitis | candificābunt | |||||||
| passive | present | candificor | candificāris, candificāre |
candificātur | candificāmur | candificāminī | candificantur | ||||||
| imperfect | candificābar | candificābāris, candificābāre |
candificābātur | candificābāmur | candificābāminī | candificābantur | |||||||
| future | candificābor | candificāberis, candificābere |
candificābitur | candificābimur | candificābiminī | candificābuntur | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | candificem | candificēs | candificet | candificēmus | candificētis | candificent | ||||||
| imperfect | candificārem | candificārēs | candificāret | candificārēmus | candificārētis | candificārent | |||||||
| passive | present | candificer | candificēris, candificēre |
candificētur | candificēmur | candificēminī | candificentur | ||||||
| imperfect | candificārer | candificārēris, candificārēre |
candificārētur | candificārēmur | candificārēminī | candificārentur | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | candificā | — | — | candificāte | — | ||||||
| future | — | candificātō | candificātō | — | candificātōte | candificantō | |||||||
| passive | present | — | candificāre | — | — | candificāminī | — | ||||||
| future | — | candificātor | candificātor | — | — | candificantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | candificāre | candificārī | candificāns | — | |||||||||
| future | — | — | — | candificandus | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| candificandī | candificandō | candificandum | candificandō | — | — | ||||||||
References
- “candifico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- candifico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.