cantillatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cantillō

Participle

cantillātus (feminine cantillāta, neuter cantillātum); first/second-declension participle

  1. hummed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cantillātus cantillāta cantillātum cantillātī cantillātae cantillāta
genitive cantillātī cantillātae cantillātī cantillātōrum cantillātārum cantillātōrum
dative cantillātō cantillātae cantillātō cantillātīs
accusative cantillātum cantillātam cantillātum cantillātōs cantillātās cantillāta
ablative cantillātō cantillātā cantillātō cantillātīs
vocative cantillāte cantillāta cantillātum cantillātī cantillātae cantillāta