capitatus
Latin
Etymology
From caput (“head”) + -ātus (“-ed”, adjective-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ka.pɪˈtaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ka.piˈt̪aː.t̪us]
Adjective
capitātus (feminine capitāta, neuter capitātum); first/second-declension adjective
- having, or forming a head
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | capitātus | capitāta | capitātum | capitātī | capitātae | capitāta | |
| genitive | capitātī | capitātae | capitātī | capitātōrum | capitātārum | capitātōrum | |
| dative | capitātō | capitātae | capitātō | capitātīs | |||
| accusative | capitātum | capitātam | capitātum | capitātōs | capitātās | capitāta | |
| ablative | capitātō | capitātā | capitātō | capitātīs | |||
| vocative | capitāte | capitāta | capitātum | capitātī | capitātae | capitāta | |
Derived terms
References
- “capitatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- capitatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.