carai
See also: Caraí
French
Pronunciation
Verb
carai
- first-person singular past historic of carer
Galician
Etymology
From carallo.
Pronunciation
- IPA(key): [kɑˈɾaj]
Noun
carai m (plural carais)
- (euphemistic) a mild, colloquial alternative form of carallo
- Synonym: carainas
- Ese coche é caro de carai! ― That car is damned expensive!
Interjection
carai
- (mildly vulgar, colloquial, minced oath) rats!
References
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “carai”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “carai”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “carai”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Portuguese
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /kaˈɾaj/ [kaˈɾaɪ̯]
- (Portugal) IPA(key): /kɐˈɾaj/
Noun
carai m (plural carais)
Interjection
carai!
Welsh
Alternative forms
- carsai
Pronunciation
- (North Wales, standard, colloquial) IPA(key): /ˈkarai̯/
- (North Wales, colloquial) IPA(key): /ˈkarɛ/
- (South Wales, standard) IPA(key): /ˈkaːrai̯/, /ˈkarai̯/
- (South Wales, colloquial) IPA(key): /ˈkaːrɛ/, /ˈkarɛ/
Verb
carai
- third-person singular imperfect indicative/imperfect subjunctive/conditional of caru