carcerarius

Latin

Etymology

carcer (prison, jail) +‎ -ārius (suffix forming relational adjectives and agent nouns)

Pronunciation

Adjective

carcerārius (feminine carcerāria, neuter carcerārium); first/second-declension adjective

  1. (relational) of or belonging to a prison or its administration, carceral

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative carcerārius carcerāria carcerārium carcerāriī carcerāriae carcerāria
genitive carcerāriī carcerāriae carcerāriī carcerāriōrum carcerāriārum carcerāriōrum
dative carcerāriō carcerāriae carcerāriō carcerāriīs
accusative carcerārium carcerāriam carcerārium carcerāriōs carcerāriās carcerāria
ablative carcerāriō carcerāriā carcerāriō carcerāriīs
vocative carcerārī carcerāria carcerārium carcerāriī carcerāriae carcerāria

Derived terms

Descendants

  • Catalan: carcerari
  • Italian: carcerario
  • Spanish: carcelario

Noun

carcerārius m (genitive carcerāriī or carcerārī); second declension

  1. a jailkeeper, a jailer
    Synonym: carceris custōs m
    • Inscr. Grut. 80.5
    • Aelius Donatus, ad Ter. Phorm. 2.3.26
    • CIL 6.1057.7
  2. a prisoner
    • Aelius Donatus, Phorm. 373
    • Greg.-T., Franc. 10.6
  3. (Medieval Latin, medicine) a sick or infirm person confined to bed or to a clinic [1270]

Declension

Second-declension noun.

singular plural
nominative carcerārius carcerāriī
genitive carcerāriī
carcerārī1
carcerāriōrum
dative carcerāriō carcerāriīs
accusative carcerārium carcerāriōs
ablative carcerāriō carcerāriīs
vocative carcerārī carcerāriī

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

Descendants

Further reading