carinatus
Latin
Etymology
From carīna (“keel”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ka.riːˈnaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ka.riˈnaː.t̪us]
Adjective
carīnātus (feminine carīnāta, neuter carīnātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | carīnātus | carīnāta | carīnātum | carīnātī | carīnātae | carīnāta | |
| genitive | carīnātī | carīnātae | carīnātī | carīnātōrum | carīnātārum | carīnātōrum | |
| dative | carīnātō | carīnātae | carīnātō | carīnātīs | |||
| accusative | carīnātum | carīnātam | carīnātum | carīnātōs | carīnātās | carīnāta | |
| ablative | carīnātō | carīnātā | carīnātō | carīnātīs | |||
| vocative | carīnāte | carīnāta | carīnātum | carīnātī | carīnātae | carīnāta | |