carminabundus
Latin
Etymology
From carminō (“create verse, versify”) + -bundus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kar.mɪ.naːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kar.mi.naˈbun̪.d̪us]
Adjective
carminābundus (feminine carminābunda, neuter carminābundum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | carminābundus | carminābunda | carminābundum | carminābundī | carminābundae | carminābunda | |
| genitive | carminābundī | carminābundae | carminābundī | carminābundōrum | carminābundārum | carminābundōrum | |
| dative | carminābundō | carminābundae | carminābundō | carminābundīs | |||
| accusative | carminābundum | carminābundam | carminābundum | carminābundōs | carminābundās | carminābunda | |
| ablative | carminābundō | carminābundā | carminābundō | carminābundīs | |||
| vocative | carminābunde | carminābunda | carminābundum | carminābundī | carminābundae | carminābunda | |
References
- “carminabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- carminabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.