carricatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of carricō
Participle
carricātus (feminine carricāta, neuter carricātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | carricātus | carricāta | carricātum | carricātī | carricātae | carricāta | |
| genitive | carricātī | carricātae | carricātī | carricātōrum | carricātārum | carricātōrum | |
| dative | carricātō | carricātae | carricātō | carricātīs | |||
| accusative | carricātum | carricātam | carricātum | carricātōs | carricātās | carricāta | |
| ablative | carricātō | carricātā | carricātō | carricātīs | |||
| vocative | carricāte | carricāta | carricātum | carricātī | carricātae | carricāta | |