carricatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of carricō

Participle

carricātus (feminine carricāta, neuter carricātum); first/second-declension participle

  1. loaded

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative carricātus carricāta carricātum carricātī carricātae carricāta
genitive carricātī carricātae carricātī carricātōrum carricātārum carricātōrum
dative carricātō carricātae carricātō carricātīs
accusative carricātum carricātam carricātum carricātōs carricātās carricāta
ablative carricātō carricātā carricātō carricātīs
vocative carricāte carricāta carricātum carricātī carricātae carricāta