cauponarius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kau̯.poːˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kau̯.poˈnaː.ri.us]
Noun
caupōnārius m (genitive caupōnāriī or caupōnārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | caupōnārius | caupōnāriī |
| genitive | caupōnāriī caupōnārī1 |
caupōnāriōrum |
| dative | caupōnāriō | caupōnāriīs |
| accusative | caupōnārium | caupōnāriōs |
| ablative | caupōnāriō | caupōnāriīs |
| vocative | caupōnārie | caupōnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “cauponarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cauponarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.