Irish
Etymology
From Old Irish cennaige.[1] By surface analysis, ceannaigh (“to buy”) + -aí.
Pronunciation
Noun
ceannaí m (genitive singular ceannaí, nominative plural ceannaithe)
- merchant, trader, monger
1939, Peig Sayers, “Inghean an Cheannaidhe”, in Marie-Louise Sjoestedt, Description d’un parler irlandais de Kerry (Bibliothèque de l'École des Hautes Études; 270) (overall work in French), Paris: Librairie Honoré Champion, page 193:Fear saidhbhir agus ceannaidhe fairrge do b’eadh é.- He was a rich man and a sea merchant.
Declension
Declension of ceannaí (fourth declension)
|
|
Mutation
Mutated forms of ceannaí
| radical
|
lenition
|
eclipsis
|
| ceannaí
|
cheannaí
|
gceannaí
|
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
References
Further reading
- Dinneen, Patrick S. (1904) “ceannuiġe”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 127
- Dinneen, Patrick S. (1927) “ceannaiḋe”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 2nd edition, Dublin: Irish Texts Society, page 176; reprinted with additions 1996, →ISBN
- Ó Dónaill, Niall (1977) “ceannaí”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN