ceannaí

Irish

Alternative forms

Etymology

From Old Irish cennaige.[1] By surface analysis, ceannaigh (to buy) +‎ -aí.

Pronunciation

Noun

ceannaí m (genitive singular ceannaí, nominative plural ceannaithe)

  1. merchant, trader, monger
    • 1939, Peig Sayers, “Inghean an Cheannaidhe”, in Marie-Louise Sjoestedt, Description d’un parler irlandais de Kerry (Bibliothèque de l'École des Hautes Études; 270) (overall work in French), Paris: Librairie Honoré Champion, page 193:
      Fear saidhbhir agus ceannaidhe fairrge do b’eadh é.
      He was a rich man and a sea merchant.

Declension

Declension of ceannaí (fourth declension)
bare forms
singular plural
nominative ceannaí ceannaithe
vocative a cheannaí a cheannaithe
genitive ceannaí ceannaithe
dative ceannaí ceannaithe
forms with the definite article
singular plural
nominative an ceannaí na ceannaithe
genitive an cheannaí na gceannaithe
dative leis an gceannaí
don cheannaí
leis na ceannaithe

Mutation

Mutated forms of ceannaí
radical lenition eclipsis
ceannaí cheannaí gceannaí

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

  1. ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “1 cennaige”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language

Further reading

  • Dinneen, Patrick S. (1904) “ceannuiġe”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 127
  • Dinneen, Patrick S. (1927) “ceannaiḋe”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 2nd edition, Dublin: Irish Texts Society, page 176; reprinted with additions 1996, →ISBN
  • Ó Dónaill, Niall (1977) “ceannaí”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN