celme
See also: čelme
Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈt͡sɛlmɛ]
Verb
celme
- first-person plural imperative of celit
Galician
Etymology
From Late Latin sedĭmen (“sediment”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈθɛlme̝/, (western) /ˈsɛlme̝/
Noun
celme m (plural celmes)
- essence; substance; taste
- 1746, Martín Sarmiento, Coloquio de 24 Gallegos rústicos:
- Jesus! Peruchiño, que conto tan cheo, de cousas sen zelme e mais d'arrodeos!
- Jesus! Peruchiño: what a tale, so full of substanceless things and detours!
References
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “celme”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “celme”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- ^ Joan Coromines, José A[ntonio] Pascual (1983–1991) “zumo”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico [Critical Castilian and Hispanic Etymological Dictionary] (in Spanish), Madrid: Gredos