centumviratus

Latin

Etymology

From centumvir +‎ -ātus.

Pronunciation

Noun

centumvirātus m (genitive centumvirātūs); fourth declension

  1. centumvirate (rank or office of a centumvir)

Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative centumvirātus centumvirātūs
genitive centumvirātūs centumvirātuum
dative centumvirātuī centumvirātibus
accusative centumvirātum centumvirātūs
ablative centumvirātū centumvirātibus
vocative centumvirātus centumvirātūs