centumviratus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɛn.tʊm.wɪˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃen̪.t̪um.viˈraː.t̪us]
Noun
centumvirātus m (genitive centumvirātūs); fourth declension
- centumvirate (rank or office of a centumvir)
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | centumvirātus | centumvirātūs |
| genitive | centumvirātūs | centumvirātuum |
| dative | centumvirātuī | centumvirātibus |
| accusative | centumvirātum | centumvirātūs |
| ablative | centumvirātū | centumvirātibus |
| vocative | centumvirātus | centumvirātūs |