centurians
Latin
Etymology
Present participle of centuriō.
Participle
centuriāns (genitive centuriantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | centuriāns | centuriantēs | centuriantia | ||
| genitive | centuriantis | centuriantium | |||
| dative | centuriantī | centuriantibus | |||
| accusative | centuriantem | centuriāns | centuriantēs centuriantīs |
centuriantia | |
| ablative | centuriante centuriantī1 |
centuriantibus | |||
| vocative | centuriāns | centuriantēs | centuriantia | ||
1When used purely as an adjective.