ceromaticus
Latin
Etymology
From Ancient Greek κηρωματικός (kērōmatikós), from κήρωμα (kḗrōma). See cērōma.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [keː.roːˈma.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃe.roˈmaː.t̪i.kus]
Adjective
cērōmaticus (feminine cērōmatica, neuter cērōmaticum); first/second-declension adjective
- smeared with wax ointment
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cērōmaticus | cērōmatica | cērōmaticum | cērōmaticī | cērōmaticae | cērōmatica | |
| genitive | cērōmaticī | cērōmaticae | cērōmaticī | cērōmaticōrum | cērōmaticārum | cērōmaticōrum | |
| dative | cērōmaticō | cērōmaticae | cērōmaticō | cērōmaticīs | |||
| accusative | cērōmaticum | cērōmaticam | cērōmaticum | cērōmaticōs | cērōmaticās | cērōmatica | |
| ablative | cērōmaticō | cērōmaticā | cērōmaticō | cērōmaticīs | |||
| vocative | cērōmatice | cērōmatica | cērōmaticum | cērōmaticī | cērōmaticae | cērōmatica | |
Related terms
References
- “ceromaticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ceromaticus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers