cervicatus
Latin
Etymology
From cervix.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɛr.wiːˈkaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃer.viˈkaː.t̪us]
Adjective
cervīcātus (feminine cervīcāta, neuter cervīcātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cervīcātus | cervīcāta | cervīcātum | cervīcātī | cervīcātae | cervīcāta | |
| genitive | cervīcātī | cervīcātae | cervīcātī | cervīcātōrum | cervīcātārum | cervīcātōrum | |
| dative | cervīcātō | cervīcātae | cervīcātō | cervīcātīs | |||
| accusative | cervīcātum | cervīcātam | cervīcātum | cervīcātōs | cervīcātās | cervīcāta | |
| ablative | cervīcātō | cervīcātā | cervīcātō | cervīcātīs | |||
| vocative | cervīcāte | cervīcāta | cervīcātum | cervīcātī | cervīcātae | cervīcāta | |
References
- “cervicatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "cervicatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- cervicatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.