chemicus
Dutch
Etymology
Borrowed from Latin chēmicus, replacing earlier chymist. Equivalent to chemie + -icus.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈxeː.mi.kʏs/
Audio: (file) - Hyphenation: che‧mi‧cus
Noun
chemicus m (plural chemici, diminutive chemicusje n)
- chemist
- Synonym: scheikundige
Latin
Alternative forms
Etymology
Shortened from alchēmia (“alchemy”), from Arabic اَلْكِيمِيَاء (al-kīmiyāʔ), from Ancient Greek χυμείᾱ (khumeíā), + -icus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkʰeː.mɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈkɛː.mi.kus]
Adjective
chēmicus (feminine chēmica, neuter chēmicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | chēmicus | chēmica | chēmicum | chēmicī | chēmicae | chēmica | |
| genitive | chēmicī | chēmicae | chēmicī | chēmicōrum | chēmicārum | chēmicōrum | |
| dative | chēmicō | chēmicae | chēmicō | chēmicīs | |||
| accusative | chēmicum | chēmicam | chēmicum | chēmicōs | chēmicās | chēmica | |
| ablative | chēmicō | chēmicā | chēmicō | chēmicīs | |||
| vocative | chēmice | chēmica | chēmicum | chēmicī | chēmicae | chēmica | |