chwain

Welsh

Etymology

From Middle Welsh chwein; cognate with Breton c'hwen and Cornish hwann.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /χwai̯n/

Noun

chwain f (collective, singulative chwannen, not mutable)

  1. fleas[2]

Derived terms

  • chweina (to look for, catch or get rid of fleas)
  • chweinllyd, chweiniog (flea-ridden)
  • chweinllys (flea-wort)

References

  1. ^ R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “chwain”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies
  2. ^ Delyth Prys, J.P.M. Jones, Owain Davies, Gruffudd Prys (2006) Y Termiadur: termau wedi'u safoni; standardised terminology[1] (in Welsh), Cardiff: Awdurdod cymwysterau, cwricwlwm ac asesu Cymru (Qualifications curriculum & assessment authority for Wales), →ISBN, page 130