chychotanie

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *xoxotanьje. First attested in the 15th century.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /xixɔtaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /xixɔtaɲe/

Noun

chychotanie n

  1. (attested in Masovia, Greater Poland) laughter; guffaw
    • 1874-1891 [XV p. post], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności[1], [2], [3], volume XXV, Radom, Miłosław, page 200:
      N[y]a chichotanya ad cachinnos
      [Na chychotania ad cachinnos]
    • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 21r:
      Cachinnus [] honlachung chychotanye
      [Cachinnus [] honlachung chychotanie]

Descendants

  • Polish: chichotanie

References