ciúáil

Irish

Etymology 1

From ciú (“queue”) +‎ -áil.

Verb

ciúáil (present analytic ciúálann, future analytic ciúálfaidh, verbal noun ciúáil, past participle ciúáilte)

  1. (intransitive) queue
Conjugation
conjugation of ciúáil (first conjugation – B)
verbal noun ciúáil
past participle ciúáilte
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present ciúálaim ciúálann tú;
ciúálair† 		ciúálann sé, sí ciúálaimid ciúálann sibh ciúálann siad;
ciúálaid† 		a chiúálann; a chiúálas /
a gciúálann* 		ciúáiltear
past chiúáil mé; chiúálas chiúáil tú; chiúálais chiúáil sé, sí chiúálamar; chiúáil muid chiúáil sibh; chiúálabhair chiúáil siad; chiúáladar a chiúáil /
ar chiúáil* 		ciúáladh
past habitual chiúálainn / gciúálainn‡‡ chiúáilteá / gciúáilteᇇ chiúáladh sé, sí / gciúáladh sé, s퇇 chiúálaimis; chiúáladh muid / gciúálaimis‡‡; gciúáladh muid‡‡ chiúáladh sibh / gciúáladh sibh‡‡ chiúálaidís; chiúáladh siad / gciúálaidís‡‡; gciúáladh siad‡‡ a chiúáladh /
a gciúáladh* 		chiúáiltí / gciúáilt퇇
future ciúálfaidh mé;
ciúálfad 		ciúálfaidh tú;
ciúálfair† 		ciúálfaidh sé, sí ciúálfaimid;
ciúálfaidh muid 		ciúálfaidh sibh ciúálfaidh siad;
ciúálfaid† 		a chiúálfaidh; a chiúálfas /
a gciúálfaidh* 		ciúálfar
conditional chiúálfainn / gciúálfainn‡‡ chiúálfá / gciúálfᇇ chiúálfadh sé, sí / gciúálfadh sé, s퇇 chiúálfaimis; chiúálfadh muid / gciúálfaimis‡‡; gciúálfadh muid‡‡ chiúálfadh sibh / gciúálfadh sibh‡‡ chiúálfaidís; chiúálfadh siad / gciúálfaidís‡‡; gciúálfadh siad‡‡ a chiúálfadh /
a gciúálfadh* 		chiúálfaí / gciúálfa퇇
subjunctive
present go gciúála mé;
go gciúálad† 		go gciúála tú;
go gciúálair† 		go gciúála sé, sí go gciúálaimid;
go gciúála muid 		go gciúála sibh go gciúála siad;
go gciúálaid† 		— go gciúáiltear
past dá gciúálainn dá gciúáilteá dá gciúáladh sé, sí dá gciúálaimis;
dá gciúáladh muid 		dá gciúáladh sibh dá gciúálaidís;
dá gciúáladh siad 		— dá gciúáiltí
imperative
– ciúálaim ciúáil ciúáladh sé, sí ciúálaimis ciúálaigí;
ciúálaidh† 		ciúálaidís — ciúáiltear

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

ciúáil f (genitive singular ciúála)

  1. verbal noun of ciúáil
  2. queueing
Declension
Declension of ciúáil (third declension, no plural)
bare forms
singular
nominative ciúáil
vocative a chiúáil
genitive ciúála
dative ciúáil
forms with the definite article
singular
nominative an chiúáil
genitive na ciúála
dative leis an gciúáil
don chiúáil
Derived terms

Etymology 2

From English cue +‎ -áil.

Verb

ciúáil (present analytic ciúálann, future analytic ciúálfaidh, verbal noun ciúáil, past participle ciúáilte)

  1. cue
Conjugation
conjugation of ciúáil (first conjugation – B)
verbal noun ciúáil
past participle ciúáilte
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present ciúálaim ciúálann tú;
ciúálair† 		ciúálann sé, sí ciúálaimid ciúálann sibh ciúálann siad;
ciúálaid† 		a chiúálann; a chiúálas /
a gciúálann* 		ciúáiltear
past chiúáil mé; chiúálas chiúáil tú; chiúálais chiúáil sé, sí chiúálamar; chiúáil muid chiúáil sibh; chiúálabhair chiúáil siad; chiúáladar a chiúáil /
ar chiúáil* 		ciúáladh
past habitual chiúálainn / gciúálainn‡‡ chiúáilteá / gciúáilteᇇ chiúáladh sé, sí / gciúáladh sé, s퇇 chiúálaimis; chiúáladh muid / gciúálaimis‡‡; gciúáladh muid‡‡ chiúáladh sibh / gciúáladh sibh‡‡ chiúálaidís; chiúáladh siad / gciúálaidís‡‡; gciúáladh siad‡‡ a chiúáladh /
a gciúáladh* 		chiúáiltí / gciúáilt퇇
future ciúálfaidh mé;
ciúálfad 		ciúálfaidh tú;
ciúálfair† 		ciúálfaidh sé, sí ciúálfaimid;
ciúálfaidh muid 		ciúálfaidh sibh ciúálfaidh siad;
ciúálfaid† 		a chiúálfaidh; a chiúálfas /
a gciúálfaidh* 		ciúálfar
conditional chiúálfainn / gciúálfainn‡‡ chiúálfá / gciúálfᇇ chiúálfadh sé, sí / gciúálfadh sé, s퇇 chiúálfaimis; chiúálfadh muid / gciúálfaimis‡‡; gciúálfadh muid‡‡ chiúálfadh sibh / gciúálfadh sibh‡‡ chiúálfaidís; chiúálfadh siad / gciúálfaidís‡‡; gciúálfadh siad‡‡ a chiúálfadh /
a gciúálfadh* 		chiúálfaí / gciúálfa퇇
subjunctive
present go gciúála mé;
go gciúálad† 		go gciúála tú;
go gciúálair† 		go gciúála sé, sí go gciúálaimid;
go gciúála muid 		go gciúála sibh go gciúála siad;
go gciúálaid† 		— go gciúáiltear
past dá gciúálainn dá gciúáilteá dá gciúáladh sé, sí dá gciúálaimis;
dá gciúáladh muid 		dá gciúáladh sibh dá gciúálaidís;
dá gciúáladh siad 		— dá gciúáiltí
imperative
– ciúálaim ciúáil ciúáladh sé, sí ciúálaimis ciúálaigí;
ciúálaidh† 		ciúálaidís — ciúáiltear

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

ciúáil f (genitive singular ciúála)

  1. verbal noun of ciúáil
  2. cueing
Declension
Declension of ciúáil (third declension, no plural)
bare forms
singular
nominative ciúáil
vocative a chiúáil
genitive ciúála
dative ciúáil
forms with the definite article
singular
nominative an chiúáil
genitive na ciúála
dative leis an gciúáil
don chiúáil

Mutation

Mutated forms of ciúáil
radical lenition eclipsis
ciúáil chiúáil gciúáil

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.