ciccum
Latin
Etymology
From Ancient Greek κίκκος (kíkkos), probably imitative.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkiːk.kũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt͡ʃik.kum]
Noun
cīccum n (genitive cīccī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cīccum | cīcca |
| genitive | cīccī | cīccōrum |
| dative | cīccō | cīccīs |
| accusative | cīccum | cīcca |
| ablative | cīccō | cīccīs |
| vocative | cīccum | cīcca |
Descendants
- Catalan: xic, xiquet
- Aragonese: chico, chicot, chiquet
- French: chiche
- Italian: cicco, cicca, cica, ciuco
- Romanian: ciucure
- Spanish: chico
- ⇒? Vulgar Latin: *cīcculus, *cīculus
- Italian: cigulo
References
- ciccum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.