ciliatus
Translingual
Etymology
Adjective
ciliatus m (feminine ciliata, neuter ciliatum)
Derived terms
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɪ.liˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃi.liˈaː.t̪us]
Adjective
ciliātus (feminine ciliāta, neuter ciliātum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ciliātus | ciliāta | ciliātum | ciliātī | ciliātae | ciliāta | |
| genitive | ciliātī | ciliātae | ciliātī | ciliātōrum | ciliātārum | ciliātōrum | |
| dative | ciliātō | ciliātae | ciliātō | ciliātīs | |||
| accusative | ciliātum | ciliātam | ciliātum | ciliātōs | ciliātās | ciliāta | |
| ablative | ciliātō | ciliātā | ciliātō | ciliātīs | |||
| vocative | ciliāte | ciliāta | ciliātum | ciliātī | ciliātae | ciliāta | |
Descendants
References
- "ciliatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)