circaturus
Latin
Etymology
Future active participle of circō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɪr.kaːˈtuː.rʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃir.kaˈt̪uː.rus]
Participle
circātūrus (feminine circātūra, neuter circātūrum); first/second-declension participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | circātūrus | circātūra | circātūrum | circātūrī | circātūrae | circātūra | |
| genitive | circātūrī | circātūrae | circātūrī | circātūrōrum | circātūrārum | circātūrōrum | |
| dative | circātūrō | circātūrae | circātūrō | circātūrīs | |||
| accusative | circātūrum | circātūram | circātūrum | circātūrōs | circātūrās | circātūra | |
| ablative | circātūrō | circātūrā | circātūrō | circātūrīs | |||
| vocative | circātūre | circātūra | circātūrum | circātūrī | circātūrae | circātūra | |