circumactus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of circumagō.

Participle

circumāctus (feminine circumācta, neuter circumāctum); first/second-declension participle

  1. turned round

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative circumāctus circumācta circumāctum circumāctī circumāctae circumācta
genitive circumāctī circumāctae circumāctī circumāctōrum circumāctārum circumāctōrum
dative circumāctō circumāctae circumāctō circumāctīs
accusative circumāctum circumāctam circumāctum circumāctōs circumāctās circumācta
ablative circumāctō circumāctā circumāctō circumāctīs
vocative circumācte circumācta circumāctum circumāctī circumāctae circumācta

References

  • circumactus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • "circumactus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • circumactus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • after a year has elapsed: anno peracto, circumacto, interiecto, intermisso