circumactus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of circumagō.
Participle
circumāctus (feminine circumācta, neuter circumāctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | circumāctus | circumācta | circumāctum | circumāctī | circumāctae | circumācta | |
| genitive | circumāctī | circumāctae | circumāctī | circumāctōrum | circumāctārum | circumāctōrum | |
| dative | circumāctō | circumāctae | circumāctō | circumāctīs | |||
| accusative | circumāctum | circumāctam | circumāctum | circumāctōs | circumāctās | circumācta | |
| ablative | circumāctō | circumāctā | circumāctō | circumāctīs | |||
| vocative | circumācte | circumācta | circumāctum | circumāctī | circumāctae | circumācta | |
References
- “circumactus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "circumactus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- circumactus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- after a year has elapsed: anno peracto, circumacto, interiecto, intermisso
- after a year has elapsed: anno peracto, circumacto, interiecto, intermisso