circumcludens
Latin
Etymology
Present participle of circumclūdō.
Participle
circumclūdēns (genitive circumclūdentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumclūdēns | circumclūdentēs | circumclūdentia | ||
| genitive | circumclūdentis | circumclūdentium | |||
| dative | circumclūdentī | circumclūdentibus | |||
| accusative | circumclūdentem | circumclūdēns | circumclūdentēs circumclūdentīs |
circumclūdentia | |
| ablative | circumclūdente circumclūdentī1 |
circumclūdentibus | |||
| vocative | circumclūdēns | circumclūdentēs | circumclūdentia | ||
1When used purely as an adjective.