circumcumulans
Latin
Etymology
Present participle of circumcumulō
Participle
circumcumulāns (genitive circumcumulantis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumcumulāns | circumcumulantēs | circumcumulantia | ||
| genitive | circumcumulantis | circumcumulantium | |||
| dative | circumcumulantī | circumcumulantibus | |||
| accusative | circumcumulantem | circumcumulāns | circumcumulantēs circumcumulantīs |
circumcumulantia | |
| ablative | circumcumulante circumcumulantī1 |
circumcumulantibus | |||
| vocative | circumcumulāns | circumcumulantēs | circumcumulantia | ||
1When used purely as an adjective.