circumcursans
Latin
Etymology
Present participle of circumcursō.
Participle
circumcursāns (genitive circumcursantis); third-declension one-termination participle
- running about
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumcursāns | circumcursantēs | circumcursantia | ||
| genitive | circumcursantis | circumcursantium | |||
| dative | circumcursantī | circumcursantibus | |||
| accusative | circumcursantem | circumcursāns | circumcursantēs circumcursantīs |
circumcursantia | |
| ablative | circumcursante circumcursantī1 |
circumcursantibus | |||
| vocative | circumcursāns | circumcursantēs | circumcursantia | ||
1When used purely as an adjective.