circumflectens
Latin
Etymology
Present participle of circumflectō
Participle
circumflectēns (genitive circumflectentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumflectēns | circumflectentēs | circumflectentia | ||
| genitive | circumflectentis | circumflectentium | |||
| dative | circumflectentī | circumflectentibus | |||
| accusative | circumflectentem | circumflectēns | circumflectentēs circumflectentīs |
circumflectentia | |
| ablative | circumflectente circumflectentī1 |
circumflectentibus | |||
| vocative | circumflectēns | circumflectentēs | circumflectentia | ||
1When used purely as an adjective.