circumflexus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of circumflectō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɪr.kũːˈfɫɛk.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃir.kumˈflɛk.sus]
Participle
circumflexus (feminine circumflexa, neuter circumflexum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | circumflexus | circumflexa | circumflexum | circumflexī | circumflexae | circumflexa | |
genitive | circumflexī | circumflexae | circumflexī | circumflexōrum | circumflexārum | circumflexōrum | |
dative | circumflexō | circumflexae | circumflexō | circumflexīs | |||
accusative | circumflexum | circumflexam | circumflexum | circumflexōs | circumflexās | circumflexa | |
ablative | circumflexō | circumflexā | circumflexō | circumflexīs | |||
vocative | circumflexe | circumflexa | circumflexum | circumflexī | circumflexae | circumflexa |
Derived terms
References
- “circumflexus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "circumflexus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)