circumfusus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of circumfundō.
Participle
circumfūsus (feminine circumfūsa, neuter circumfūsum); first/second-declension participle
- surrounded (with fluid)
- 8 CE, Ovid, Metamorphoses 1.10–14:
- Nūllus adhūc mundō praebēbat lūmina Tītān,
nec nova crēscendō reparābat cornua Phoebē,
nec circumfūsō pendēbat in āere tellūs
ponderibus lībrāta suīs, nec bracchia longō
margine terrārum porrēxerat Amphītrītē; […]- No Titan [Sun] as yet provided light to the world, nor did Phoebe [the Moon] repair new horns in waxing, nor did the Earth hang in the surrounding air, balanced by its own weights, nor had Amphitrite [the sea] stretched her arms down the far borders of the lands; […]
- Nūllus adhūc mundō praebēbat lūmina Tītān,
- crowded around
- overwhelmed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | circumfūsus | circumfūsa | circumfūsum | circumfūsī | circumfūsae | circumfūsa | |
| genitive | circumfūsī | circumfūsae | circumfūsī | circumfūsōrum | circumfūsārum | circumfūsōrum | |
| dative | circumfūsō | circumfūsae | circumfūsō | circumfūsīs | |||
| accusative | circumfūsum | circumfūsam | circumfūsum | circumfūsōs | circumfūsās | circumfūsa | |
| ablative | circumfūsō | circumfūsā | circumfūsō | circumfūsīs | |||
| vocative | circumfūse | circumfūsa | circumfūsum | circumfūsī | circumfūsae | circumfūsa | |
References
- “circumfusus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumfusus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- the atmosphere: aer terrae circumiectus or circumfusus
- the atmosphere: aer terrae circumiectus or circumfusus